در بیانیه ای که در 13 ژانویه صادر شد ، گمرک و مرزبانی ایالات متحده (CBP) گفت این ممنوعیت برای الیاف پنبه ، لباس و منسوجات ساخته شده از پنبه تولید شده در سین کیانگ ، از جمله محصولات اعمال می شود. محصولات در کشور سوم تولید می شود.

محصولاتی مانند گوجه فرنگی کنسرو شده ، سس ها ، دانه ها و سایر محصولات گوجه فرنگی منشا سین کیانگ نیز مانند پنبه ممنوع است.

CBP محموله های مشکوک را توقیف کرده و آنها را در انبار آزاد می کند تنها در صورتی که تجارت اثبات کند محصولات آن از شین جیانگ نیست. همچنین صادرکننده ممکن است ترجیح دهد کالا را از ایالات متحده بارگیری کند و برای کاهش آسیب به بازارهای دیگر برود.

کن کوچینیلی ، یک مقام ارشد وزارت امنیت داخلی آمریکا گفت: “هدف نهایی ما این است که چین را مجبور کنیم که به اقدامات وحشتناک خود پایان دهد.” واشنگتن بارها پکن را به “مجبور کردن” اقلیت های اویغور ، مجبور کردن آنها به “اردوگاه های آموزش مجدد” در سین کیانگ متهم کرده است.

سین کیانگ بزرگترین منطقه تولید پنبه در جهان است که مواد اولیه صنایع نساجی و پوشاک را در بسیاری از کشورها فراهم می کند. AP گفت این ممنوعیت در ایالات متحده بر زنجیره تأمین نساجی جهانی ، به ویژه کشورهایی که پنبه را عمدتا از چین وارد می کنند ، تأثیر می گذارد.

برخی از واردکنندگان آمریکایی به این ممنوعیت اعتراض کردند و گفتند تأیید منشا مواد اولیه و اطمینان از عدم وجود “مواد کثیف” در زنجیره تأمین غیرممکن است. این امر فشار بیشتری را به مارک های مد وارد می کند تا مجدداً با برون سپاری همکاری کنند ، چه در خارج از چین.

آقای اسکات نوا ، مدیر اجرایی کنسرسیوم حقوق کار ، گفت که این اقدام ایالات متحده حدود 20 درصد از منابع جهانی پنبه را تحت تأثیر قرار خواهد داد.

آمار در سال 2020 نشان می دهد كه ایالات متحده حدود 9 میلیارد دلار محصولات پنبه ای از چین وارد می كند ، شامل محصولات كشورهای سوم نیست. در مجموع 43 محموله از مبدا چین برای واردات به ایالات متحده مسدود شده بود.

سخنگوی وزارت امور خارجه چین در پاسخ به سوالی درباره ممنوعیت آینده واردات پنبه از سین کیانگ ، در یک کنفرانس مطبوعاتی 13 ژانویه دلایل واشنگتن را “نادرست و دروغ” خواند. آقای تریو لپ کیین تأکید کرد که “کار اجباری” در سین کیانگ وجود ندارد ، این که همه کارگران داوطلب و با حقوق کامل هستند.